--- ေလာကၾကီးထဲ စေရာက္မယ္ဆိုတည္းက အလြဲနဲ႔ပဲ စတင္ရတာပါပဲ။ ေမေမက စေနေန႔တည္းက ဗိုက္နာပါတယ္။ သားဦးမို႔ စေနမွာ ေမြးမွာလည္း ေၾကာက္ၾကတာေပါ့။ ေမြးမလား၊ ေမြးမလားနဲ႔ သံုးရက္လြန္ေျမာက္ ဗုဒၵဟူးမနက္ေရာက္ခါမွ ေနတက္စ မွာ ေမြးပါတယ္။ (အဲဒါေၾကာင့္ ေခါငး္မာတယ္ဆိုပဲ းP)
--- ဘယ္လမွာ ေမြးတယ္ ထင္ပါသလဲ။ ျမန္မာစကားမွာ ရွိတယ္မုိ႔လား ။ “ေယာကၤ်ားဝါဆို၊ မိန္းမျပာသို” ဆိုတာ။ ကိုယ္က ဝါဆိုလဆန္းမွာ ေမြးပါတယ္။ ကဲ။။။။ း)
--- ေမ့ကေလး ေမ့ကေလးဆိုျပီး (ေနာင္ ေမေလးလို႔ ျဖစ္လာမယ့္နာမည္) နာမည္ မေပးျဖစ္ေတာ့ ေမြးစာရင္းလုပ္ေတာ့ ေမေမက မေရြးတတ္၊ မမွည့္တတ္၊ အေဖကလည္း အေမသေဘာက်ဆိုေတာ့ကာ ေမေမ့နာမည္ လဲ့လဲ့ဝင္း ဆိုတာမွာ ဝင္းကို ငသတ္၊ ဝစၥေပါက္ျဖဳတ္ ေမာက္ခ် ေရးထည့္ျပီး ဝါ လုပ္။ ကိုယ့္နာမည္ လဲ့လဲ့ဝါ ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ (ဘယ္မွာမွ ရွာစရာ မလုိဘူး။ ကိုယ့္နာမည္အတြက္) း)
--- သားေယာကၤ်ားေလးလုိခ်င္တဲ့ ေမေမက ကိုယ့္ကို ေယာကၤ်ားေလးလုိ ဆင္ေပးေတာ့ ဝတ္ရတာေတြက ရွပ္၊ ေဘာင္းဘီေတြခ်ည္းပဲ။ ဆံပင္တုိတုိနဲ႔။ နားေပါက္ကို(အဘိုးတုိ႔က ေဖာက္ခိုင္းလြန္းလို႔)ေဖာက္ေပးထားျပီး ဘာမွ မေပးဝတ္ထားဘူး။ ေကာင္းေလစြ။ ဒါေတာင္ ေဖာက္လြဲလို႔ ညာဖက္မွာ နွစ္ေပါက္ဆင့္ျဖစ္ေနတယ္။ း)
--- ေက်ာင္းေနအရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဂါဝန္ေတြ ဝယ္ေပးရေတာ့ ဘဝင္မက်တဲ့ ေမေမက ရွပ္အကၤ်ီပံုစံ(ရဲေမယူနီေဖာင္းပံုစံပခံုးခံနဲ႔)ကို ခ်ဳပ္ေပးျပီး စကတ္တိုနဲ႔ ေပးဝတ္ပါတယ္။ (ငယ္ငယ္က ကိုးရိုးကားရားကို နုိင္လုိ႔)
--- ညီမေလးနဲ႔ ေမာင္ေလး ကို ထပ္ပိုင္ဆိုင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ၆ နွစ္သမီးအရြယ္ရွိျပီမို႔ ကေလးေမြးျခင္းဆိုတာကို နည္းနည္း နားလည္လာပါျပီ။ နားလည္တာက ဒီလို…။ ဗိုက္ပူပူထဲကေန ကေလးေလး ေမြးတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒီေတာ့ ေဖေဖ့ကုိ ေျပာတယ္။ ေမာင္ေလးကို ေဖေဖ ေမြးျပီး ညီမေလးကို ေမေမေမြးတာမို႔လား။ ေဖေဖပဲ ေနာက္ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေမြးေပးပါ။ ေမာင္ေလးပဲ လုိခ်င္တယ္ ေဖေဖလို႔။ (ေဟ တခြန္းတည္း ေျပာျပီး ေဖေဖ ပါးစပ္ ဟေနပါေရာ) ဒါေလးေျပာတာ ပါးစပ္ဟစရာလားလုိ႔ အတင္းထပ္ပူဆာ …. ဟဟားးး။ ကိုယ္က ေနာက္ကေန ပုဆိုးစဆြဲရင္းလိုက္ေနတာကို ေဖေဖ ေခၽြးထြက္ေအာင္ ေျပးရင္း ေမေမကပဲ ေမြးနုိင္တာကိုေျပာျပပါတယ္။ ဒါျဖင့္ ေဖေဖ့ ဗိုက္က ဘာလို႔ပူေနတာလဲ ေမးလုိက္တာေပါ့။ ဘာရမလဲ…. း)
--- ေမေမနဲ႔အတူ ျမိဳ႕သစ္က ဘြားေလးဆီ သြားလည္ျပီး ျပန္လာေတာ့ လိုင္းကားစီး ျပန္လာေတာ့ ကိုယ္က ဟိုဒီေငးျပီး စိတ္ဝင္စားေနတာေပါ့။ ေမာ္လျမိဳင္လိုင္းကားေပၚမွာကလည္း ရြာေတြဘက္က တက္လာျပီမွဆိုရင္ျဖင့္ ကား ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ကို မြန္လုိ ေအာ္ေျပာတတ္ၾကတာဆိုပဲ။ နားထဲ မြန္စကားကို နားရည္မရွိေတာ့ ဘာေတြလွိမ့္ေျပာေနတာလဲ ဆိုျပီး ေခါင္းကို လည္ေနတာပဲ။ ဟိုဘက္နားေထာင္လုိက္ ဒီဘက္ နားစြင့္လုိက္နဲ႔ေလ။ အဲ့မွာ လိုင္းကားမွတ္တုိင္ေတြနားေရာက္ျပီဆိုရင္ စပယ္ယာကို ေအာ္ေျပာ၊ စပယ္ယာက ျပန္ေအာ္ေျပာ ျပီးရင္ မွတ္တိုင္ေရာက္ရင္ ကားရပ္၊ ဆင္းၾကရတာကလား။
-ဘိုးဘြားပါတယ္ ဆုိတဲ့ ေအာ္သံအျပီးမွာ ကားရပ္ေတာ့ အဖိုး အဖြားနွစ္ေယာက္ ဆင္းသြားတယ္။
-ေမာင္ငံပါတယ္ဆိုျပီး လူငယ္အစ္ကုိၾကီးတစ္ေယာက္ဆင္းသြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ - မီးသတ္ပါတယ္တဲ့။ ေအာ္သံအျပီးမွာ ကားရပ္၊ မီးသတ္ဝတ္စံုနဲ႔ ဦးၾကီးတစ္ေယာက္ ဆင္းသြားပါတယ္။ (အဲဒီအရြယ္မွာ သတင္းစာဖတ္၊ သူမ်ားအိမ္က တီဗီေငးျပီး သက္ဆိုင္ရာ ယူနီေဖာင္းေတြကို နည္းနည္း သိေနပါျပီ။)
-ျပီးေတာ့ အလုပ္သမား ပါတယ္ေဟ့ဆိုျပီး ကားတံု႔ရပ္သြားတာနဲ႔ အလုပ္သမားဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ ဦးၾကီးတစ္ေယာက္ ဆင္းသြားျပန္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိ႔ ရပ္ကြက္ေလးလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က ေငးလွည့္ၾကည့္ေကာင္းတုန္းေပါ့။ အဲဒီမွာ ---- ေဒၚခင္ၾကည္ပါတယ္ ဆိုျပီး မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ ေအာ္ပါတယ္။ ျပီး ကားရပ္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမၾကီး(ေမေမတုိ႔ေလာက္ရွိ) ဆင္းသြားတယ္။
---- ေမေမ့ကို လွည့္ေမးလိုက္တယ္။ ေမေမ သမီးတို႔ ေနတဲ့လမ္းထဲ ေရာက္ေတာ့မယ္မို႔လားလို႔ေပါ့။ ေမေမက အင္းလုိ႔ ဆိုတာနဲ႔ ဒါျဖင့္ ေမေလးပါတယ္လို႔ ေအာ္လိုက္မယ္ေလေနာ္ လို႔ ေမေမ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ေစ်းကေလး ပါတယ္ဆိုျပီး ကားရပ္ေတာ့ ဆင္းပါတယ္။ ကိုယ့္ကို လက္ဆြဲရင္းေပါ့ေလ။ ကိုယ္တို႔က မဂၤလာေစ်းေရွ႕မွာ ေနတာပါ။ ဘယ့္နွယ္ ေစ်းကေလးလဲ လို႔ ေမေမ့ကိုေမးေတာ့ “သမီးရယ္။ ဟိုးးးးတခါ သြားတာ ေစ်းၾကီး။ ဒါက ေစ်းေသးေသးေလးမို႔ ေစ်းကေလး လုိ႔ ေခၚေနၾကတာေပါ့” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ( ေစ်းေတာင္မွ အၾကီးအေသး၊ အေမနဲ႔ ကေလးေပ့ါလို႔ ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးလုိက္ပါေသးတယ္ း)
---ဘိုးဘြား = ဘိုးဘြားရိပ္သာ / ေမာင္ငံ = ေမာင္ငံရပ္ကြက္ / မီးသတ္ = မီးသတ္ဌာန / အလုပ္သမား = အလုပ္သမားရံုး / ေဒၚခင္ၾကည္ = ေဒၚခင္ၾကည္ အမ်ိဳးသမီးသားဖြားမီးယပ္ေဆးရံု ေတြပါတဲ့။ ေမာ္လျမိဳင္မွာက ကားမွတ္တုိင္က နံပါတ္ေတြရွိေပမယ့္ မွတ္တိုင္ရွိေနရာက အေဆာက္အဦး။ ေနရာ စတာေတြကို စြဲျပီး ကားမွတ္တုိင္အမွတ္သညာ ျပဳၾကပါသတဲ့ ။ ေမေမ ရွင္းျပမွ သိတာေလ :PPPP
ေနာက္မ်ားမွ အလြဲမ်ား ၂ ကို ဆက္ေရးပါဦးမယ္ရွင့္။ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
