ဇူလုိင္မဟုတ္ပါဘဲ
အလြမ္းမိုးေတြ သည္းဖို႔
ခ်စ္ျခင္းေတြ စတည္ခဲ့တာ
ဒီလို နိုဝင္ဘာမွာေလ။
ေႏြးေထြးစြာ ခ်ဳိျမ
သူ႔အျပံဳးေတြ ေအာက္မွာ
ပီေကတစ္ခုလို အခ်ိဳ ရွိသေလာက္
ဝါးေခ်ေစခ်င္ခဲ့တာပ။
ရသာကုန္ ေထြးမဟုန္ေသးပါဘဲ
တေဖာက္ေဖာက္ျမည္
သူ ပူေဖာင္း မႈတ္ျပန္သည္(လည္း)
ဆႏၵ ဆိုတာ
ကိုယ္ မသိတဲ့ ေဝါဟာရလို
ျငိမ္ဆိတ္ ေၾကမြ ေပးခဲ့သည္ပဲ။
ရွိပါေစေလ။
ထားခဲ့ခ်င္မွေတာ့
ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ေနရစ္မွာပါ။
တစ္ေယာက္တည္း ဆိုတဲ့ ခရီး
ခါးသီးလြန္းရင္ေတာင္……
တြဲထားဖူးတဲ့ လက္ေတြအတြက္
တသသ တမ္းတမိရင္ေတာင္……
အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
နာလန္ထူဖို႔ ခက္ခဲခဲ့ရင္ေတာင္……
မနက္ျဖန္ဆိုတာေတြကို
နွလံုးသား မပါလည္း
မာန တခုတည္းနွင့္ ဆက္လက္ရင္ခုန္မယ္။
ရူးမတတ္ မက္ေမာမိေပမဲ့
အဲဒီ ရင္ဘတ္က ေရွာင္ဖယ္ရက္တဲ့အခါ
တြယ္ကပ္ျပီး ေရွ ႔ဆက္ဖုိ႔အထိေတာ့
ဘဝကို ခဝါ မခ်ရက္ဘူးေလ…။
စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
