ဒီလမ္းထက္ တူတူေလွ်ာက္ရင္း
တစ္ရက္ထက္ တစ္ရက္
ဆက္ဆက္နီးလာ
ဆံုရမွာ အမွန္မုိ႔
ဘယ္လုိရင္ဆိုင္ ျပံဳးနုိင္ပါ့မလား
ရင္တြင္းထုိးထြင္း သိခ်င္စမ္းဘိ။
ပရကို တူးေဖာ္
အတၱေတြ ျမဴးေပ်ာ္စံဖုိ႔
ဘယ္နွရာသီမ်ားမွ ျပီးမွာတဲ့လဲ။
သိသာသိ ျဖတ္မထိတဲ့ ကိေလသာနဲ႔
အရသာမသိတဲ့ ေယာက္လို
သူရာနဲ႔ နွစ္ပါးသြား
လစ္မေနေအာင္ သူ ေမ့ရက္တယ္
ေဝးေပါ့တရား။
နွလံုးသားမွာ အေဖးတက္
အဆိပ္လည္း မျပယ္
ေလာကဓံကို အန္တုဖုိ႔
ဘယ္နွခုုုုုုုႏွစ္က သူ႔ကို ေမြးတာတဲ့လဲ။
ေမြးျခင္းက တျဖည္းျဖည္းေဝးလို႔
မရဏတရားက နဲ့နဲ႔ နီးလာ
စိုင္းျပင္းေနဆဲ
မေနာမွာ အာရံုျငိတယ္။
သူ မျငိမ္းခ်မ္းေသးပါလား။
အသိနဲ႔ သတိ မတြဲေလသမွ်
ေလာကနဲ႔ ေလာကီ နွစ္ဌာနီ
ေအာင္ျမင္ရေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ပါ့လား။
ကိေလသာတဏွာျမစ္ထဲ
အစုန္အဆန္ ဝဲေရာက္
အဟုန္အျမန္နဲ႔ သူ ျဖတ္ေတာက္
ေရာက္ဆဲ လမ္းထက္ ေလွ်ာက္တတ္ပါေစ။
ေပါက္ဆဲအေတြးထဲ အလင္းေရာက္ပါေစ။
ေမြးရက္ေတြ တျဖည္းျဖည္းေက်ာ္
သူ ဆႏၵရွိရာ လွမ္းေမွ်ာ္နုိင္ပါေစ။
ခ်စ္ေသာသူမ်ား မေကြကြင္းဘဲ
မနွစ္သက္သူ ကြင္းေရွာင္မူလုိ႔
ေအာင္ျမင္တဲ့လမ္း အလွပန္းကို
ဆြတ္ခ်ဴနုိင္ပါေစ။
ဒီဘေလာ့ေလးထဲ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြ ကိုယ္ေရးခ်င္တာေတြ ထည့္ထည့္သိမ္းျဖစ္တာ မေန႔က၂၀၁၁ ၾသဂုတ္လ (၁၃)ရက္ေန႔မွာ နွစ္နွစ္ျပည့္ပါျပီ။ သူ႔ရဲ႔ ၃၄ နွစ္ျပည့္ေမြးေန႔လညး္ ျဖစ္တာမုိ႔ သူ႔ကို ရည္ရြယ္ေျပာၾကား၊ အမွတ္တရကဗ်ာကို တင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့စာမ်က္နွာထက္ သိပ္မေရာက္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအိမ္ေလးက ေမေလးရဲ႕ အပန္းေျဖရာေလးမို႔ လာလည္သူ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ကို ဒီကေနပဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါရေစရွင့္။
စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
