ေမခနဲ႔ မလိခ ေရာလို႔
ခ်င္းတြင္းနဲ႔ ေပါင္းဆံု
ဒီေနရာမွာ ဧရာတဲ့…။
တျငိမ့္ျငိမ့္စီးရင္း
လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ အပ်ိဳမလို
မာန္မမ်ား ဟန္ထြားထြားနဲ႔ေလ…။
အေျပာက်ယ္စြာ ဝပ္ဆင္း
သူ မသိတဲ့ဟန္နဲ႔
ဥာဏ္မ်ားတာလည္း သူပဲမို႔…
မာယာမ်ားတယ္ရယ္လို႔
တခုတ္တရ စြပ္စြဲ
သူကေတာ့ မာန္ျဖည့္လ်က္ ဝဲဆဲပါပဲ..။
သူ႔ရင္ခြင္ထဲ
အေပ်ာ္ အလွ ခရီးသည္ ကုန္
စံုေနေအာင္ တင္ရင္း
တေရြ႕ေရြ႕ေလး ေဝ့ဝိုက္
သူ အိပ္ေတာင္မငိုက္ရဲခဲ့ပါဘူး…။
ဝဲကေတာ့ေတြ တရွဲရွဲေအာ္လို႔
လႈိင္းေတြလည္း ငိုခ်င္းခ်
သူကေတာ့ မာန္မခ်
သူ႔ဘဝကုိ သူ႔ပင္လယ္ထဲ ေရာက္ေအာင္ ေျပးေနေလရဲ႕။
ရိုးမ ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္တယ္။
နွင္းေဖြးေဖြးေတြထဲ ျဖတ္ရင္း ျဖတ္ရင္း ေျပးမယ္။
အညာေျမကေလးမွာ တေထာက္နားရတာလည္း ဟန္က်။
ရန္ကုန္လို မာန္မဟုန္ေသးတဲ့
ဒီျမိဳ႕ေလးကုိ လက္တံေတြနဲ႔ ျဖာဆင္း
သူ နႈတ္ဆက္ေတာ့ ဟိုးးးး အေဝးက ကပၸလီပင္လယ္။
စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
No comments:
Post a Comment