အဆင္း သာမည
မဝင္း မဝါလွေပမယ့္
အခ်င္း ပဓာနမို႔
သင္းပ်ပ်ရနံ႔ေသြးၾကြယ္လ်က္
ေျမသနင္းမွာ က်ရေပသည့္
အို.... ခေရငယ္။
ေရ ဘယ္ဆီ မွန္း... တမ္းစရာ မလုိေပဘု
အိုေနလုရင္ေသာ္မွ်
တပြင့္ခ်င္းစီ တကိုင္းခ်င္းဆက္
ခက္လက္ေဝဆဲ
ေၾကြဆဲ ေျခရင္း
ဒီလမ္းထက္ဆင္း... ခင္းျမဲပါေလ။
ယြင္းလဲ ရာသီ
အခါမမီရင္ျဖင့္
မသာမၾကည္ ေထြးသူ႔ရင္မွာ
ကဗ်ာမပီမွာ စိုးမိတယ္။
စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
ခေရပန္းအေၾကာင္း ဖြဲ႔ဆိုထားတာေလး အားေပးသြားတယ္ ေမေလးေရ
ReplyDeleteက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပပါေစေနာ္
ကဗ်ာ ဆရာမၾကီးပီသပါေပတယ္ အရမ္းေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးပါပဲ အစ္မ ေရ ကဗ်ာအေရးက်ဲတယ္ေနာ္ ၾကိဳးစားၿပီးေရးပါဦး အၿမဲအားေပးေနတဲ့ .......ေမာင္ငယ္.......သက္တန္႔ခ်ိဳ
ReplyDeleteကြ်န္ေတာ္ ့ဘေလာ ့ဂ္မွာအရွည္ဆံုးကြန္မန္ ့လို ့ဆုိနုိင္ရမည္ ့
ReplyDeleteမွတ္ခ်က္ေလးေရးသြားလုိ ့ေက်းဇူးပါ...
ႏွလံုးေသြးတုိ ့နဲ ့စာပန္းခ်ီခ်ယ္ကာသတဲ ့
ကဗ်ာလွလွေလးေတြ အစဥ္တစ္စုိက္ေရးနုိင္ပါေစ...
ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ ့ပါေစ...
ကုိပီတာ