ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးရဲ႕.......

ငါလည္း လြမ္းတတ္သားပဲ
မလႈပ္မယွက္နဲ႔
မသိသလို ျငိမ္သက္
တကယ္ေတာ့ ငါ ေခါင္းမတ္ေနခဲ့တာပါ။
ခဏေလး ေမွးတင္
သူ႔ေမးဖ်ားေလးမွာ
ဖြဖြေလးျပံဳးေအာင္
ငါ ရင္ေကာ့ထားခဲ့တာေပါ့။
ခပ္ဖိဖိေလးပဲ ထိုင္ထိုင္
ခပ္နိုင္နုိင္ပဲ ေဆာင့္ေဆာင့္
သူ႔အတြက္ဆို ငါ
ရင္ဘတ္ၾကီးေတြေတာင္ ေအာင့္လို႔
ေက်ာေတာင့္ေအာင္ ရပ္ေနဦးမွာပါ။
ငါ့ကိုယ္ေပၚ ခ်နင္း
သူ႔ေျခက်င္းဝတ္ေလးကို
ငါ့နားမွာ တြတ္တီတြတ္တာ
သူ႔စကား ေလသံသာကို
ငါ့ေဘးမွာ ထိုင္ေငး
သူ႔မ်က္ရည္ေထြးေထြးကို
ငါလည္း လြမ္းတတ္သားပဲ။
ညေတြမွာ ပင္လယ္လႈိင္းေတြ အေျပးေတြ႕
ေထြးေပြ႕ခ်င္စရာေပမယ့္
သမုဒယကို ၾကိဳးခ်ည္
တယုတယကို ရိုးရည္ခဲ့တာပါ။
သူ႔ကို ေမွ်ာ္လ်က္
အေခၚလည္း ခက္သမို႔
သူ မသိေပမယ့္
လူလည္း မပီခဲ့တဲ့
ငါေလ...
ခပ္မတ္မတ္ ရပ္ေနေပမယ့္ လြမ္းတတ္ပါတယ္။

စာဖတ္သူ ေမာင္နွမ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္